Over bureaucratie en fietspaden

En wederom een lang verhaal, want deze keer heb ik nog veel meer te vertellen! Zet de verwarming maar lekker hoog, pak er gerust een kopje thee en een koekje bij want dit kan nog even duren.

Dit weekend ben ik dan eindelijk aangekomen. Zoals ik al eerder heb verteld had ik in het begin nogal wat moeite om me aan te passen in het hostel. Ik ben niet echt gewend om met drie andere mensen die ik eigenlijk nog maar net ken op één kamer te slapen. Maar uiteindelijk mis ik het hostel misschien zelfs wel een beetje. Contact maken met mensen daar is eigenlijk nog best gemakkelijk. Gebruik de magische woorden "De donde eres?" of in het Engels: "Where are you from?" en je hebt al een heel gesprek over stranden in Puerto Rico en de palmboomloze stranden in Nederland.

Ik heb in het hostel nog best veel mensen leren kennen. Gelukkig ook een groepje dat Nederlands sprak. Ofja Nederlands, er waren veel Belgen in het hostel, waaronder twee van mijn kamergenoten in het hostel. Dat accent vind ik echt supermooi. Sowieso hoe Vlamingen alles in formele stijl zeggen en iedereen vousvoyeren.

Afgelopen zondag heb ik dan toch afscheid moeten nemen van Toke en Evelien. Zij gingen naar Granada, ik ging naar mijn kamer in Triana. Ik zeg expres Triana en niet Sevilla, want vroeger was Triana nog een apart dorp en de inwoners hier beschouwen zich nog steeds op de eerste plaats als inwoners van Triana en niet als Sevillanos. Wat dat betreft kun je best wel een vergelijking maken tussen Nijmegen en Sevilla. Als je in Nijmegen over de brug gaat, kom je uit in Lent. In Nijmegen zijn al veel plannen voor stadsuitbreiding, en binnenkort zal Lent net als Triana deel uitmaken van Nijmegen. Maar in Sevilla is dit proces al verder gevorderd.

Maarmaar ik dwaal weer af. Zondag kwam ik hier dus aan. Het was een zonnige dag, en uiteraard was ik veel te vroeg aangekomen. Ik had om twaalf uur 's middags afgesproken met Annika. Dat is de bemiddelaar tussen de huiseigenaar en de studenten. Het appartement is erg mooi, de woonkamer is net als mijn kamer erg ruim. En daarnaast hebben we ook een eigen wasmachine, twee badkamers en grandioos snel internet!

Twee van mijn huidige huisgenoten zullen echter volgende week vertrekken, voor hen zit het avontuur in Sevilla er bijna op. Daarnaast is een andere huisgenoot, Layal, al hier ingetrokken. Dus er komen volgend week nog twee nieuwe mensen bij, spannond!

Na ik al mijn koffers heb uitgepakt, ging ik nog even in de woonkamer chillen. Daarna heb ik wat gegeten met Layal (uiteraard heel Spaans; McDonald's) en toen ging ik lekker vroeg naar bed want ik was best wel moe.

De volgend dag in den ochtendglorie vertrok ik naar de stad om mijn fiets op te halen. Het is een vouwfiets met een onbekend aantal versnellingen maar hij fiets opzich best wel fijn. Bij de fietswinkel ontmoette ik ook Tom, dat wordt vanaf volgende week mijn huisgenoot. Ik fietste weer terug naar huis, en ging daarna nog naar het secretariaat om mijn rooster te veranderen.

Bij de Universiteit van Sevilla kun je namelijk ingedeeld worden in twee groepen. Groep 1 krijgt 's ochtends college van half negen tot half twaalf. Groep 2 krijgt 's middags college van half vier tot half tien. Ik ben ingedeeld in Groep 2. Dat vind ik niet echt fijn want 's avonds kan ik me echt niet meer concentreren. Dus ik ging naar het secretariaat om dat snel even te fixen.

Dat had ik gedacht, maar zo makkelijk ging dat niet. Ik kwam aan bij de 'Facultad de Comunicación' en vroeg naar het secretariaat. Daar aangekomen kon ik niet geholpen worden omdat het 's middags is, en je kunt alleen 's ochtends van groep wisselen.

Wordt vervolgd! Maar eerst had ik nog een rondleiding door de stad van ESN. ESN Sevilla is een organisatie voor en door Erasmus studenten die allerlei leuke activiteiten organiseert. Eigenlijk had ik al een groot deel van de stad gezien, maar deze rondleiding was speciaal voor internationale studenten en ik hoopte op die manier alvast wat nieuwe mensen te leren kennen voor het nieuwe semester.

Dat lukte gelukkig ook. Heb al best veel leuke mensen leren kennen! Na de rondleiding gingen we naar Triana om daar nog wat te drinken. Daar hebben we nog nummers uitgewisseld en toen ging iedereen naar huis. Het was al negen uur 's avonds en ik had nog steeds niet gegeten. Maar in Spanje is dat normaal. Ik ging naar de Lidl om nog diepvriespizza te kopen, die jammer genoeg enigszins naar karton smaakte.

Die avond kwamen er ook een aantal bekenden van Anna langs (een van de twee huisgenoten die volgende week vertrekt). We hadden nog een gezellige avond en om 1 uur ging ik toch echt naar bed. Ik moest immers weer fris en fruitig zijn om de volgende morgen van groep te kunnen verwisselen!

Vol goede moed fietste ik vanochtend naar het secretariaat. In Sevilla zijn er fietspaden, maar je moet niet verwachten dat alles hetzelfde is als in Nederland. Sommige fietspaden zijn prima gemarkeerd en hebben een felle groene kleur. Echter beseffen nog weinig mensen het nut van een fietspad, veel mensen lopen er nog overheen alsof het een trottoir is. Daarnaast steken mensen vaak over zonder te kijken, dus moet je eigenlijk altijd fietsen hier met je handen op de remmen. Bovendien moet je af en toe nog goed opletten voor obstakels. Als je niet goed kijkt, kan het goed zijn dat je plotseling tegen een boom of lantaarnpaal aan fietst, die zich midden op het fietspad bevindt.

Maar potverdriedubbeltjes ik dwaal weer af! Ik ging naar het secretariaat. Daar bleek dat ik mijn studentenpas nodig had, en een geprinte versie van het rooster. Dat ik online kon inloggen en daar mijn rooster kon laten zien was blijkbaar niet goed genoeg. Het ergste was dat ze mij aankeken alsof ik niet wist wat het antwoord is op 1 + 1.

Ik fietste terug naar huis, en ging naar het International Office (die zich helemaal aan de andere kant van de stad bevindt) om een geprinte versie van het rooster op te halen (dit kon ook alleen maar daar). Na een enigszins lange wachtrij was ik aan de beurt. Ik kreeg een rooster, maar ik moest nog betalen. Dat kon helaas niet ter plekke, maar dat moest gebeuren bij een van de filialen van Banco Santander. Daarna moest ik terugkomen naar het International Office en daar werd mijn rooster officieel gemaakt. Ofzo. Daarmee kan ik dan mijn groep wijzigen.

Helaas werd de balie van Banco Santander net voor mijn neus gesloten. Het was 2 uur. Siësta. Uiteraard. Dus morgen moet ik toch echt mijn wekker zetten....